Suchergebnisse

Artykuł dotyczy nadmiaru procedur mierzenia w polskiej szkole i sprzeciwiających się im praktyk niewymierności podejmowanych przez młodych ludzi. Nadmiar pomiarów w szkole omówiony został w kontekście trzech aspektów procesu edukacyjnego: (1) ilości aktywności i treści programowych, (2) oceniania szkolnego oraz (3) kryteriów i reguł unifikujących indywidualność uczniów. Uczniowskie strategie radzenia sobie z bezmiarem miar w szkole opierają się na relatywizacji, dekoncentracji i rezygnacji z działań. Empiryczną podstawą tekstu są wyniki jakościowych badań doświadczania bezsensu w szkole przez uczniów i uczennice.

Celem artykułu jest przedstawienie wyników analizy uczniowskich doświadczeń uczestnic-twa w zdalnych lekcjach podczas pandemii COVI 9 oraz opis emocjonalnej panoramy e-szkoły z perspektywy młodzieży. Tekst ma charakter etnograficznej relacji ze zdalnych lekcji, wykorzystuje metodę opisu gęstego. Badania będące podstawą artykułu realizowane były między październikiem a grudniem 2020 roku wśród uczniów i uczennic szkół średnich. W wyniku jakościowej analizy treści dzienników uczniowskich i wywiadów pogłębionych z mło-dymi ludźmi powstały opisy siedmiu typów zdalnych lekcji: (1) seans spirytystyczny, (2) wojna i pokój, (3) prawda czasu, prawda ekranu, (4) stowarzyszenie umarłych kamerek, (5) wolna e-lekcja, (6) show must go on oraz (7) domowe przedszkole.

"Well... It didn"t work out as we expected": Typology of remote lessons from the perspective of youth
The aim of this article is to present the results of an analysis of students' experiences of participating in remote lessons during the COVI D-19 pandemic and to describe the emo-tional panorama of e-school from the perspective of youth. The paper is an ethnographic study on remote lessons, using the method ofthick description. he research on which the article is based was carried out between October and December 2020 among secondary school students. Qualitative content analysis of student diaries and in-depth interviews with young people resulted in descriptions of seven types of remote lessons: (1) spiritu-alist seance, (2) war in the room, (3) truth of time, truth of screen, (4) dead cam associa-tion, (5) free e-lection, (6) show must go on and (7) home kindergarten.

The author reflects on the attitudes of scholars in the humanities and social sciences to digitalization and to work with data stored in digital archives. Her aim is, first, to point out concerns in regard to making source material from research available, and second, to discuss the ethical and methodological dilemmas connected with reusing existing data in qualitative studies. The author presents the pragmatic and ideological motivations that could incline scholars to share material from their research. She also reviews the reasons for not sharing data from source material and not making use of semi-raw materials accessible in digital archives. She explains why researchers may have reservations about participating in the digital circulation of existing data: such reservations result mainly from methodological and ethical questions, consciousness barriers, and the economics of humanist scholarship.

The author presents autoethnography as a systematic research method used in field studies into the emotions of love. She begins by tracing various sociological and anthropological approaches and noting the place they give to an active, subjective researcher with agency. Then she concentrates on how autoethnographic data is generated and used in the course of the research process. In her opinion, autoethnography can be an original source of data—a supplement and verification for other materials collected in the field—if the personal experiences of the researcher are treated with the same attention as the experiences of the persons studied. She proposes to verify these experiences and the researcher's activities in the world by use of the "clinical" and analytic autoethnographic method, which relies on the strategy of the "researcher as a tool." This concept corresponds to the figure of the "vulnerable observer" used by researchers of the school of evocative autoethnography; it turns the researcher's personal biography into a unit of analysis.

Niniejszy artykuł zawiera syntetyczne omówienie metodologii oraz cząstkową prezentację wyników badań uczestniczących prowadzonych wśród młodzieży gimnazjalnej. Pierwsza część tekstu obejmuje opis przyjętych założeń metodologicznych i przebiegu badania terenowego, charakterystykę badanego środowiska oraz refleksje metodologiczne i etyczne związane z obserwacją uczestniczącą w gimnazjum. Druga część koncentruje się na różnych wymiarach interakcji pedagogicznych. Poruszam tu wątki przemocy symbolicznej, instytucjonalnego charakteru interakcji szkolnych, poziomu skontekstowania interakcji pedagogicznych, a także udziału stereotypów w przebiegu komunikacji między uczniami a nauczycielami.

Celem artykułu jest refleksja nad kierunkami pracy nad oswajaniem inności w działalności artystów i pedagogów teatru z kręgu Teatru 21. Przedstawiamy model integracji inności przez sztukę teatralną, który ma za zadanie zniesienie barier włączania i zerwanie społecznych "izolacji" oddziela­jących osoby z niepełnosprawnością od społeczeństwa. Jednocześnie ów model przewiduje nałożenie nowych form ochronnych, których główną funkcją jest asekuracja uczestników interakcji polegającej na kontakcie z Innym. W artykule omawiamy metody i narzędzia wykorzystywane w pracy edukacyjnej Teatru 21 oraz zastanawiamy się nad efektami ich zastosowania w procesach zmiany postaw wobec niepełnosprawności. Podstawą empiryczną artykułu są wnioski z badań przeprowadzonych podczas ewaluacji projektu O!Swój Teatru 21 w latach 2017–2018. Działalność artystyczna i edukacyjna Teatru 21, tworzonego w większości przez aktorów z zespołem Downa, koncentruje się na wspomaganiu proce­sów integracji społeczno-kulturowej osób z niepełnosprawnościami. Omawiany model oswajania inno­ści wypracowany przez środowisko Teatru ma jednak mocno uniwersalny rys i w naszej ocenie może zostać zaadaptowany do pracy z różnymi wymiarami inności.

Celem artykułu jest przedstawienie wyników eksploracyjnych badań jakościowych dotyczących sposobów metaforyzowania miłości erotycznej przez heteroseksualne kobiety i mężczyzn. Analizy odnoszą się do dwóch faz relacji miłosnej – zakochania oraz bycia w związku. Badania bazują na kognitywnej teorii metafory George'a Lakoffa i Marka Johnsona. Analiza metafor orientacyjnych pokazała, że zakochanie doświadczane jest jako dezorientacja, natomiast związek jako układ hierarchiczny. Metafory ontologiczne pozwoliły opisać miłość jako żywioły, procesy chemiczne, przedmioty oraz żywe istoty. Metafory strukturalne nawiązywały do konsumpcji (miłość jako dar, cenny zasób, kapitał), pracy (miłość jako budowa, projekt, nauka, praca terapeutyczna), rozrywki (miłość jako gra, podróż, zagadka), konfliktu (miłość jako wojna, dyplomacja, walka wewnętrzna) oraz choroby. Analiza materiału empirycznego pokazała różnice w sposobie metaforyzowania miłości dotyczące zarówno jej faz, jak i doświadczeń uczestników wynikających z etapu bycia w związku. Okazało się, że kobiety metaforyzują miłość w sposób bardziej złożony niż mężczyźni. Różnice między płciami dotyczą również poszczególnych kontekstów.

Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, dlaczego Polacy w tak aktywny i życzliwy sposób pomagali Ukraińcom w pierwszych miesiącach po agresji rosyjskiej na Ukrainę. Intensywność pomocy udzielonej przez polskie społeczeństwo osobom uchodźczym z terenów objętych wojną przybrała formę zrywu narodowego, co zaskakuje w kontekstach zarówno wcześniejszych animozji związanych z przeszłością obu narodów, jak i społecznej niechęci do przyjmowania uchodźców w Polsce. W tekście zajmujemy się wyjaśnieniem przyczyn entuzjazmu pomocowego Polaków. Empiryczną podstawą tekstu są badania jakościowe prowadzone między marcem a wrześniem 2022 roku metodami obserwacji uczestniczącej oraz wywiadów pogłębionych w środowisku osób pomagających uchodźcom z Ukrainy. Wynikiem analizy jest typologia powodów zaangażowania w pomaganie, w której wyróżniliśmy i opisaliśmy decyzje o charakterze: (1) etycznym, (2) społecznym, (3) patriotycznym, (4) emocjonalnym, (5) terapeutycznym, (6) tożsamościowym, (7) materialnym.

"Well... It didn"t work out as we expected": Typology of remote lessons from the perspective of youth The aim of this article is to present the results of an analysis of students' experiences of participating in remote lessons during the COVI D-19 pandemic and to describe the emo-tional panorama of e-school from the perspective of youth. The paper is an ethnographic study on remote lessons, using the method ofthick description. he research on which the article is based was carried out between October and December 2020 among secondary school students. Qualitative content analysis of student diaries and in-depth interviews with young people resulted in descriptions of seven types of remote lessons: (1) spiritu-alist seance, (2) war in the room, (3) truth of time, truth of screen, (4) dead cam associa-tion, (5) free e-lection, (6) show must go on and (7) home kindergarten.

The global COVID-19 pandemic and quarantine/distancing measures have forced researchers to cope with a new situation. This paper aimed to analyze how the pandemic and its associated constraints have affected social researchers' approach to research ethics. Drawing on an online qualitative survey with 193 Polish social researchers conducted in April and May 2020, we distinguished three approaches: nothing has changed, opportunity-oriented, and precautionary. According to the first, the pandemic was not regarded as a situation that required additional reflection on ethical issues or changes in research approaches. By contrast, the other two were based on the assumption that the pandemic affected research project ethics. The difference was in the assessment of changes in the area of ethics. The pandemic presented an opportunity and a threat to the ethicality of research, respectively. We discuss the implications of all three approaches for research and education.

The subject of the text is the use of role models in building an academic culture of research integrity. We present some possible ways of involving them in teaching and promoting research integrity at universities. The acquired empirical results concern the qualities of a scientist worthy of emulation indicated by undergraduates, postgraduates and PhD students. The qualitative analysis of the collected data enabled us to describe two profiles of a good scientist: an accessible one, who sets an example to his/her mentees in a direct relationship, and a distant one, admired because of his/her work ethos and outstanding achievements. The research was conducted as an online survey in 2020 as part of the project

This article presents an overview of selected teaching tools used by secondary school teachers during and after the closure of schools due to the consequences of COVID-19, tools that share the common characteristics of initiating and sustaining dialogue with the students. The described practices were selected on the basis of content analysis of in-depth interviews, which were one part of the two-year international KEEP project: "Key engaging educational practices used by secondary school teachers to keep connected with their students following COVID-19 pandemic". In the text, we focus on the role of educational dialogue, in dialogic teaching from Robin Alexander's perspective.